WIL IK NOG WEL LEVEN ZO? DAT WAS DE EERSTE VRAAG DIE IK MEZELF STELDE. FUCK, WIL IK DIT WEL? WANT HOE GOED JE PROTHESE OOK WORDT, HET IS NOOIT EEN ECHTE VOET, MET ELKE APARTE TEEN… IK DACHT: WAT IS ER NOG WEL? JE KUNT PRATEN, JE KUNT KUSSEN, JE KUNT LIEFHEBBEN, JE KUNT NOG STEEDS DANSEN OP ÉÉN BEEN, SCHILDEREN, GAMES MAKEN, ER IS NOG ZOVEEL TE DOEN. PFFFF, OKE. IK KIES VOOR HET LEVEN.